Kiedy czterech dorosłych facetów jedzie na drugi koniec Polski, a motorem tego wyjazdu jest wyłącznie chec zrobienia kilku fotografii, o które nikt ich nie prosił i szczerze mówiac żaden z nich nie jest pewien czy zdjęcia te bedą się komukolwiek podobac, rodzi się pytanie czy aby z czterema dorosłymi facetami jadącymi na drugi koniec Polski jest wszystko w porządku:)
Człowiek w swoim mniemaniu normalny, posiadający jakies tam banalne hobby, dajmy na to - wędkarstwo muchowe, czy też amatorskie rozbrajanie niewybuchów z drugiej wojny światowej, pomysli: "- Idioci! Jechac przeszło 700km, żeby pstryknąc fotke??". I w tym momencie, jeżeli wyartykułuje swą myśl w obecności czterech dorosłych facetów, narazi się na pobłażliwe spojrzenia, a jesli wygeneruje tą obelge w piątkowy wieczór, może wylądowac na oddziale intensywnej opieki medycznej pobliskiego szpitala z poniemieckim niewybuchem w dupie.
Bo fotograf jest wyjątkowo cierpliwym czlowiekiem, tolerancyjnym i generalnie luźnym, pod jednym oczywistym warunkiem: Nie poddajesz w wątpliwośc trafności jego fotograficznie uwarunkowanych decyzji i nie nazywasz procesu rejestracji obrazu, zwanym fotografią, nonszalanckim "pstrykaniem fotek"!


Czterech dorosłych facetów pojechalo... rejestrowac na światłoczułych matrycach i szlachetnych materiałach odwracalnych zimowe landszafty, o które na pólnocy bardzo ciężko ostatniemi czasy.