Jacek "bez nicka" Kowalski - Urodzony bez zbytnich okołoporodowych komplikacji w jedynym Iławskim szpitalu pierworodny syn pewnego - jeśli z perspektywy czasu oceniać - trwałego i harmonijnie ewoluującego małżeństwa. Człowiek zagmatwany wewnętrznie, stabilny na ogół zewnętrznie, bez zbędnych ceregieli pozbawiony przez Opatrzność najmniejszego nawet talentu. Osobnik w dzieciństwie lękliwy i ponad miarę małomówny, co - o małomówności teraz mowa - ciągnie się za nim po dziś dzień i raczej "nie należy żywić nadziei, iż kiedykolwiek zaskoczy lokalną choćby społeczność strzelistym monologiem, czy, dajmy na to, bogatą w rzeczowe argumenty retoryką spowitą mgiełką pewności siebie wytrawnego mówcy".
Kłopoty z barwnym i wciągającym artykułowaniem myśli, czy raczej niechęć do czynienia starań, aby artykułowaną narracją zdobywać poklask klakierów, a także kłopoty ze wzrokiem i postępująca leworęczność, nadają Jackowym zainteresowaniom kurs na fotografię, gdzie mówić można niewiele, a przy pewnej dozie nabytych umiejętności maskujących subtelnie brak talentu, można pokazać myśl nie mówiąc o niej ani słowa.
Zdobywanie umiejętności mozolnie trwa, patrzenie ociera się czasem o widzenie, a myśli kłębią się w głowie i cierpliwie czekają, aż poziom fotograficznej wiedzy ich właściciela pozwoli mu skanalizować ich nadmiar w formie dającej satysfakcje zarówno myślom, jak i estetycznym doznaniom myśli producenta.